Kraków jest miastem uznawanym jako skarbiec wszystkich minionych epok. Nie bez powodu zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Był stolica Polski, a dziś zajmuje zaszczytne miejsce stolicy kultury. Kraków ciągle się rozwija, dzięki swojemu dziedzictwu kulturowemu.
Historia
W 992 roku po objęciu władzy przez Bolesława Chrobrego Kraków wyrósł na jedno z głównych ośrodków państwa. Wawel został siedziba władzy duchowej oraz świeckiej. Urzędowali tam książę i biskup krakowski. W 1079 roku doszło do konfliktu pomiędzy królem Bolesławem Śmiałym a biskupem Stanisławem. W efekcie biskup został skazany na obcięcie członków, a w kraju powstał kult duchownego. Jego relikwie spoczęły w katedrze wawelskiej, a w roku 1253 został kanonizowany. Od tamtej pory św. Stanisław jest jedną z najważniejszych postaci w polskim Kościele katolickim. To jego osobie przypisuje się zakończenie rozbicia dzielnicowego w kraju pod wodzą Władysława Łokietka, pierwszego króla koronowanego na Wawelu. Przełomem w rozwoju miasta miała również lokacja Krakowa na prawie magdeburskim przez księcia Władysława Wstydliwego. Dzięki temu miasto posiada Rynek Główny, a ulice go otaczające rozmieszczone są w kształcie szachownicy. Pośrodku rynku wybudowano Sukiennice, a po krótkim czasie obok stanął ratusz.
Kraków i jego znaczenie
W 1333 roku nastąpił gwałtowny rozwój miasta, podczas panowania króla Kazimierza Wielkiego, ostatniego władcy piastowskiego. Mówi się, że zastał Polskę drewnianą, a zostawił murowaną. W roku 1335 założył miasto Kazimierz, które planem przypominało Kraków. To w nim osiedlali się żydzi, którzy zostali zmuszeni do opuszczenia Krakowa. Miasto miało międzynarodowe znaczenie. Świadczy o tym fakt, iż w 1364 roku miał miejsce zjazd monarchów i książąt. Zjazd ten dotyczył równowagi politycznej w Europie Środkowej oraz zagrożenia ze strony tureckiej. Historyczna, wystawna uczta zorganizowana przez rajcę Mikołaja Wierzynka, ma swoją kontynuację w czasach nowożytnych w restauracji Wierzynek.
Uniwersytet Jagielloński
Największym dokonaniem króla Kazimierza Wielkiego było stworzenie Akademii Krakowskiej, drugiej po Pradze w tym regionie Europy. Jednak największy rozwój uczelni przypada na rok 1400, kiedy królowa Jadwiga, żona króla Władysława Jagiełły, przekazała w spadku swoje kosztowności. Po śmierci Jadwigi Jagiełło określił struktury i organizację uczelni. Między innymi obowiązek zamieszkiwania studentów w bursach.
Koniec Złotego Wieku
Złote czasy Krakowa skończyły się wraz z przeniesieniem dworu królewskiego do Warszawy, który nastąpił na przełomie XVI i XVII wieku. Kraków jako miejsce koronacyjne zostało do XVIII wieku. Podczas potopu szwedzkiego miasto zostało okradzione i zniszczone. Wiele dzieł sztuki i zabytkowych sztukaterii bezpowrotnie przepadło. To samo miało miejsce podczas wojny północnej i szwedzkiej okupacji Krakowa. W czasie okupacji doszło do pożaru na Wawelu. Nie bez znaczenia był również pierwszy rozbiór Polski, podczas którego zamożni mieszkańcy Kraków opuścili.
Więcej cennych informacji na temat historii Krakowa znajdziesz na stronie krakowculture.pl
